Maak kennis met onze betrokken inwoners
Kom erbij en maak kennis met onze betrokken inwoners.
In Medemblik zijn de inwoners zeer betrokken bij elkaar en hun gemeenschap. Dit zorgt voor een speciale sfeer. Mensen organiseren lokale evenementen, zorgen voor groene gebieden en ondersteunen buurtinitiatieven. De inwoners zijn bereid om elkaar te helpen en samen de handen uit de mouwen te steken.
Sociaal Cultureel Centrum De Schoof verbindt mensen “Wie goed doet, goed ontmoet”
Micheal Laan (31) is voorzitter van Stichting de Schoof. Een vrijwilligersfunctie die hij naast zijn fulltime functie als chapter lead binnen de IT vervult. Het levert hem een overvolle week op die vaak nog doorrolt het weekend in. De vraag rijst: hoe dan? Het antwoord is kort en bonding: “Wie goed doet, goed ontmoet.” En dat is ook precies wat de Schoof beoogt: mensen verbinden.
Vrijdag is zijn vaste Schoofdag. Een dag die doorgaans begint om 8.00 uur en eindigt om 23.00 uur. In de avond is hij vrijwilliger bij Sub, de club voor middelbare school jongeren. Soms is Micheal ook aanwezig bij activiteiten in het weekend. Al met al maakt hij zo’n 12 tot 15 uur per week. Ja, dat is druk, maar hij doet het graag. Niet voor niets is hij al sinds september 2009 als vrijwilliger betrokken bij de Schoof.
Waarom werd jij vrijwilliger bij de Schoof?
Toevallig kwam ik tijdens een cursus EHBO in de Schoof twee vrijwilligers tegen die enthousiast vertelden over wat ze in de Schoof doen. Dit raakte mij meteen, kort daarna ben ik ook vrijwilliger geworden. Want wie goed doet, goed ontmoet. In 14 jaar tijd heb ik enorm veel geleerd. Over samenwerking, leiding geven en over mezelf. Ik begon als begeleider bij de kidsclub en later de kindervakantiespelen. Superleuk om te doen. Per 1 juli 2019 werd ik voorzitter van een geheel nieuw bestuur. Dat kwam als geroepen want ik wil graag steeds weer iets nieuws doen, iets opbouwen en optimaliseren. Ook dat inzicht verkreeg ik de afgelopen jaren en dat kan ik als voorzitter verder uitbouwen.
Hoe zijn de afgelopen jaren voor het bestuur verlopen?
Als voorzitter van het bestuur bewaak ik de grote lijnen, maar werk ik ook hands-on mee. Er is zoveel te doen. We werken met zo’n 70 vrijwilligers die allemaal meer of minder inzetbaar zijn. Dat goed managen is heel belangrijk.
“Als stichting bezuinigen en commerciëler denken”
Het gehele bestuur werd in 2019 ververst en vanuit de gemeente kwam de opdracht om 30.000 euro te bezuinigen. En dat terwijl we altijd geld nodig hebben. Voorheen hadden we een jongerenwerker en een opbouwwerker in dienst. Die functies kwamen te vervallen omdat ze ambulant voor de gehele gemeente gingen werken.
Om geld te verdienen moesten we commerciëler gaan denken en doen. Daar was een betaalde kracht voor nodig, een zakelijk leider. In Michiel Vlaar hebben we de juiste persoon gevonden. Onder zijn leiderschap verbeterde de winstgevendheid snel. Denk aan verdiensten uit concerten en optredens met kermis. Corona legde alles stil, maar sinds februari 2022 is alles weer op de rit. We zijn inmiddels weer een financieel gezonde organisatie.
Extra inkomsten genereren is een belangrijk speerpunt?
Door de bezuinigingen was dat het zeker, maar dat belang neemt wat af. We willen de horeca ook niet in de wielen rijden. Het efficiënter omgaan met onze middelen heeft ook enorm geholpen. We richten ons nu meer op culturele activiteiten zoals de alternatieve beurs, tulpenkeuring, Skriemer uitreiking, verhuur aan verenigingen en steeds meer faciliteiten rond begrafenissen. Naast alles wat we organiseren voor kinderen, jongeren, volwassenen en ouderen.
“Onze missie is het verbinden van Wervershoof”
Wat organiseren jullie zoal bij de Schoof?
Onze missie is Wervershoof te verbinden door mensen samen te brengen. Dat doen we voor alle doelgroepen. We brengen kinderen van verschillende scholen en wijken graag samen. Bijvoorbeeld via de Nemo Wetenschapsclub en de kindervakantiespelen. En voor de middelbare school jeugd is er de Sub op vrijdagavond; barhangen, bankhangen, playstationen, eigen muziek draaien, poolen, bordspelletjes… het kan allemaal. En het is ook voor iedereen, welke identiteit je ook hebt.
“Iedereen wil gehoord en gezien worden”
De Sub is ook jouw club?
Jazeker, naast mijn werk als voorzitter ben ik elke vrijdagavond in de Sub aanwezig. Zo blijf ik betrokken bij de jongeren. Het zijn vaak pubers die wat extra aandacht nodig hebben. Bij de Sub hoeven ze even niet te presteren en op hun tenen te lopen. Ze kunnen over hun gevoelens praten of juist even helemaal stil zijn. We merken dat ze zich bij ons veilig genoeg voelen om hun eigen kledingstijl te dragen en volledig zichzelf te zijn. Ook als dat afwijkt van de zogenaamde norm. Iedereen wil gezien en gehoord worden. Wij bieden daar een veilige plek voor.
Die veilige plek bieden jullie ook voor ouderen?
Die creëren we graag voor iedereen. Zo kunnen mensen aanhaken bij de biljartclub, de kaartclub, de sjoelclub en verenigingen die in de Schoof repeteren. Eén keer in de maand organiseren we het aanschuifbuffet. Een initiatief dat in samenwerking met de gemeente is ontstaan. Het is altijd afgeladen vol en beregezellig.
Welke taken neemt het bestuur op zich?
Wij zetten de grote lijnen uit en voeren het samen met het personeel en de vrijwilligers uit. Waar wij ons daarnaast mee bezig houden is gericht op de lange termijn. Ik begeleid het traject met de GGD die zich misschien met hun consultatiebureau in de Schoof gaan vestigen. Naast regelgeving is ook het creëren van de juiste huisvesting een hele klus. Wij hebben de ruimte, maar niet altijd de inrichting.
“Jij bent opbouwpastoor, geen onderhoudspastoor”
Momenteel zijn we bezig met de verduurzaming van het gebouw. Ook daarvoor hebben we veel contact met de gemeente en de politiek. Het past me, ik werk graag aan efficiëntie. En als iets eenmaal op poten staat, werk ik graag weer aan iets anders. Jij bent opbouwpastoor, geen onderhoudspastoor, zei iemand tegen me. Dat klopt helemaal.
Wat vind je het leukste aan je vrijwilligerswerk voor de Schoof?
Dat is tweeledig. Ik vind het leuk om jongeren te begeleiden en om als voorzitter overal een vinger in de pap te hebben. Om altijd de mogelijkheden te zien, te connecten en te verbeteren. Daarin leer ik veel. Ik zit nu in jaar 4 van het voorzitterschap dat maximaal 6 jaar mag duren. We kijken alvast uit naar een goede opvolger. En naar nieuwe bestuursleden want ook die zijn nodig.
Dus ik zou zeggen: heb je zin om mee te bouwen aan het verbinden van mensen en organisaties in Wervershoof en omgeving? Mail naar micheal@deschoof.nl.
Danny Molenaar (50) en zijn vrouw Monique Chattillon runnen samen Grand Café de Post in Midwoud. Ook zijn zij beheerder van bijbehorende sport- en cultuurzaal. Het is boven alles een sociaal trefpunt waar generaties naast en met elkaar sporten, eten, vieren en afscheid nemen. Van geboorte tot uitvaart, van sport tot avondje uit en alles daar tussenin. Een ontmoetingsplaats voor alle doelgroepen, leeftijden en portemonnees waar inclusiviteit heel gewoon is.
Met twee pubers in huis is er al volop reuring in huize Molenaar-Chattillon. Toch kan het hen niet druk genoeg. Danny, zelf een kind van horecaondernemers uit Oostwoud, kent het klappen van de zweep. Al vanaf zijn 16e werkt hij in de horeca waar hij zich opwerkte tot chefkok binnen de wereld van catering. Hij zette altijd hoog in om de beste kwaliteit te kunnen leveren. Zowel hij als Monique, die zelf uit Midwoud komt, kenden De Post uit hun jeugd. Toen het toenmalige café De Post in 2016 te koop kwam besloten zij de sprong te wagen. De sprong naar het runnen van niet alleen het café en na een rigoureuze verbouwing ook het restaurant, maar daarnaast ook de cultuurzaal en de sportzaal. Een allround horeca- en sportlocatie met een regiofunctie. Ga er maar aan staan.
Mix van emoties
“Deze locatie is uniek en betekent veel voor het dorp. Als de geëigende locatie voor huwelijksfeesten en voor optredens van al dan niet bekende bands, biedt het ruimte aan sporters, verenigingen, uit eters, barhangers en ja, ook aan mensen met verdriet. Na een uitvaart is er gelegenheid koffie te drinken of te lunchen en ook een hele afscheidsdienst met condoleance behoort tot de mogelijkheden. Het toneel in de bovenzaal heeft meer dan eens plaats geboden aan een overledene. Dat is heftig, maar juist het delen van zoiets kwetsbaars, maakt dat je dichtbij de mensen staat. De mix van emoties die hier de revue passeert is zo goed voor de sociale cohesie. En daar hoort iedereen bij.
Mix van mensen
Bij de dingen die we organiseren houden we de inclusiviteit scherp in de gaten. Iedereen mag zich welkom voelen. Daarbij leggen we graag bruggen voor mensen die in de volksmond ‘anders’ heten. Omdat ze afwijken van de norm. We brengen hen graag in verbinding met de ‘normale’ bezoekers. In de huidige tijd waarin veel aandacht bestaat voor de LHBTQ+ community moeten we ervoor waken dat we onszelf niet in een hokje stoppen. Juist het wegnemen van de angst voor verschillen creëert eenheid.
Dat uit zich bijvoorbeeld in de Miss Noord-Holland Dragqueen-show die we organiseerden. De after-party was vrij toegankelijk voor iedereen, ook voor degenen die niet zelf bij de show aanwezig waren. Het leidde tot een bijzondere kennismaking van een grote groep mensen die elkaar anders niet ontmoet zouden hebben, of zelfs afstand tot elkaar gehouden zouden hebben. Het werd een knalfeest. Voldoende reden om het dit jaar op dezelfde manier te herhalen en erop in te zetten dat dit een jaarlijkse traditie wordt. Van daaruit zal acceptatie en begrip verder toenemen.
Veilige omgeving
Zo hebben wij ook grote diversiteit binnen ons team van medewerkers. We denken graag buiten kaders en leiden op met veel geduld. Ik volgde een “HARRIE-training” om bijvoorbeeld Wajong jongeren te kunnen begeleiden. Ook dat dove meisje en die jongen in een rolstoel. Het belangrijkste is een veilige omgeving. Voor zowel gasten als personeel. Ouderen de ruimte geven en grenzen stellen voor jongeren die daar nog wel eens overheen willen gaan. Vrijheid kun je alleen krijgen als je verantwoordelijkheid neemt. Daar staan wij voor. Dat moet ook wel want we bedienen veel doelgroepen tegelijk en er is hier altijd veel te doen.
Feest, sport, cultuur en catering
Naast het restaurant vieren jongeren hier het nachtleven. Op vrijdag en zaterdag zijn we tot 4 uur open. Door de week komt de biljartclub en is er ruimte voor andere verenigingen. Daarnaast zijn wij beheerders van de sportzaal en de cultuurzaal. We houden het schoon en netjes, houden de agenda bij voor de Stichting Sport & Cultuur en werken samen met de vrijwilligers van de stichting. Als onbezoldigde beheerders zijn wij zelf feitelijk de grootste vrijwilligers.
Een activiteit die sterk in belang toeneemt is de catering op locatie. Zo kunnen jubilarissen hun feest ook thuis vieren met de catering van De Post.
Vip-dek
Een aantal keer per jaar wordt de sporthal omgetoverd tot de grootste feestzaal van de regio. Bands uit het hele land spelen graag bij ons. Bands die optreden richten zich primair op de jongeren. Maar wat is het als oudere geweldig om die jongeren op hun manier te zien genieten. Daarom toveren wij de bovenzaal bij zo’n optreden om tot “VIP-ROOM”, wat een beter woord is dan “Ouderen-Balkon”. Hier kunnen de ouderen vanaf het balkon band en publiek in actie zien zonder dat zij zelf in de drukte moeten staan. Ook hier geldt weer: mixen van groepen!
Uit en thuis
Wat ons drijft? Dat is het belang van sociale cohesie en echte verbinding tussen mensen. Dat doen we door gasten, wie dan ook, het gevoel te geven dat ze uit zijn, maar zich daarbij helemaal thuis kunnen voelen. Daar waar je volledig jezelf kunt zijn. Daarvoor hoef je niet naar de grote stad. In Midwoud is De Post er voor iedereen.
Daarbij is de support vanuit de hele regio cruciaal. Kijk om je heen: de horeca in de ons omringende dorpen is al verdwenen. Als dat ook ons raakt dan blijft er niets anders over dan dat men wel naar de grote stad zal moeten. Het hoofd boven water houden is moeilijk. Zeker nu wij bijvoorbeeld nog € 60.000,-- aan ‘Covid-belasting’ moeten terug betalen. Een tachtig-urige werkweek is voor ons geen uitzondering. En noodzakelijk om die bijzondere belevingsfactor vast te houden. Maar ook voor ons geldt de regel: Het gaat niet om de prijs, maar om de waarde. En wij weten vanuit alle reacties dat de waarde die wij bieden enorm hoog is. Daar zijn wij trots op.”
Sandra Arendz (1976) woont samen met haar man en twee puberdochters in Andijk. Uit eigen ervaring weet zij hoe belangrijk het is dat kinderen zich veilig, vrij en in verbinding met anderen voelen, ook als de omstandigheden lastig zijn. Daarom startte zij, met twee andere moeders en een vader, de G-soos in Andijk. Nu onderdeel van Jongerencentrum The Future.
We hadden alle drie een kind met problemen waardoor ze moeilijk contact konden leggen met leeftijdgenoten. Dat ging me zo aan het hart. We staken de koppen bij elkaar en binnen een maand tijd hadden we de G-soos op poten. De G staat voor gehandicapt. In eerste instantie wilden we een andere naam kiezen, maar G-sport was al zo bekend dat ouders het snel oppikten. Door de naam hoefden we weinig uit te leggen, waren er snel kinderen die aanhaakten en kregen we hulp van andere ouders. In samenwerking met de gemeente kreeg de G-soos ruimte binnen jongerencentrum The Future aan de Sportlaan in Andijk. Het liep meteen supergoed. Na een tijdje ging de naam G-soos automatisch over in The Future. Vanuit het jongerencentrum organiseren we nu avonden voor verschillende doelgroepen.
Drie dagen open
Het jongerencentrum is nu op drie dagen open. Voor elke leeftijdsgroep hebben we wat te bieden. De avonden zijn voor jongeren vanaf 11 jaar. Om de week is er op woensdag een kidsmiddag voor kinderen van 6 t/m 12 jaar. We organiseren activiteiten en kinderen kunnen poolen, tafeltennissen, gamen of gewoon een beetje chillen.
Liever Bingo
Het grappige is dat we een verschuiving zien in de behoefte. Voor de Coronatijd was de X-box en de Playstation vooral populair. Nu willen ze liever Bingo spelen. Je zou denken: dat is iets voor bejaarden, maar onze jongeren vinden dat dus helemaal geweldig. Ze zijn super fanatiek met elkaar. Op de kidsmiddag deden we laatst stoelendans. De keer erna vroegen ze wanneer we dat weer gingen doen.
Met diverse organisaties oriënteren wij ons op andere activiteiten die we kunnen aanbieden, bijvoorbeeld op het gebied van sport. Ook dat haalt ze achter die spelcomputer vandaan.
Vrijdagavond, G-soos avond
De vrijdagavond is G-soos avond; voor kinderen die om wat voor reden dan ook wat extra steun en aandacht nodig hebben. Soms is dat omdat ze een duidelijke diagnose hebben maar dat hoeft niet. Het kan ook zijn dat een kind erg verlegen is. Ze zitten vaak verderop op school, bijvoorbeeld op speciaal onderwijs en hebben weinig vriendjes. Bij The Future kunnen ze dan toch leeftijdsgenoten ontmoeten die in de eigen omgeving wonen.
Natuurlijk zijn hun vrienden ook welkom, maar wij zien erop toe dat ze niet overbluft worden. Soms is het gewoon te druk en dat zit onze doelstelling in de weg. Sommigen passen beter op de woensdagavond. Dan hebben we de muziek lekker hard staan en zijn er meer prikkels. Als we dat aan de kinderen uitleggen, begrijpen ze het onderscheid wel.
Prikkelvrije omgeving
We zorgen altijd voor een prikkelvrije omgeving zodat iedereen zich er prettig kan voelen. Ze kunnen gezellig kletsen of een spelletje spelen, maar we leren ze ook hoe ze met bepaalde dagelijkse situaties om kunnen gaan. Bijvoorbeeld als ze straks zelf verderop uitgaan en met geldzaken te maken krijgen. We leren ze zelfredzaam te zijn en voor zichzelf op te komen. Altijd op een speelse manier en onder begeleiding van minimaal twee volwassen vrijwilligers. Mensen die de kinderen kennen, zodat ze zich veilig en vrij voelen om zichzelf te zijn.
Bestuur en vrijwilligers
Toen het oude bestuur van The Future ermee stopte, pakte ik samen met Bert Steeman, die toen jongerenwerker was, ook de woensdagavond op. We kregen hulp van Jalisha Meegdes en Bram Neij en inmiddels vormen wij met zijn drieën het bestuur. Zo fijn om samen te kunnen sparren en taken te kunnen verdelen.
Vrijwilligers gezocht
Het komt wel eens voor dat we te kort vrijwilligers hebben en we een avond niet door kan gaan. Dat vind ik erg, er moeten toch meer mensen zijn die dit ook voor deze kinderen mogelijk willen maken. Je hebt geen ervaring nodig, als je maar een beetje jeugdig van geest blijft. En al help je maar een avond in de maand, prima!
Vertrouwenspersoon
Naast de avonden voor de kinderen, leg ik ook contacten met opbouwwerkers, gemeente en andere jeugdcentra. Ik ben vertrouwenspersoon voor de kinderen. Wat ze mij in vertrouwen vertellen, blijft ook bij mij. Maar soms is het nodig een hulplijn in te schakelen. Ik vind het een uitdaging om ervoor te zorgen dat ik steeds weer een jongere kan helpen. Ik weet inmiddels welke paden ik kan bewandelen. Dat is heel fijn.
Ervaringsdeskundig
Ik heb zelf twee kinderen met autisme en ADHD. Ik weet hoe moeilijk het voor hen was om vriendschappen op te bouwen. Daarom zei ik volmondig ja toen ik hiervoor gevraagd werd. Op school hielp ik leerkrachten ook met jongeren met leerproblemen. Ik herken de problematiek en zie waar ik kan helpen. Nee, ik heb daar nooit een opleiding voor gehad, maar ben er ingerold. Ontzettend blij dat ik het kan en mag doen.
Telefoon: 06 18845854
Mail: Jcthefutureandijk@gmail.com
Facebook: @jcthefutureandijk
Verenigingsgebouw Sint Pieter in Medemblik
Kom erbij! Deze leus is Malinda Bruijns (42) op het lijf geschreven. Ze is dol op mensen en reuring. Het verbaasde niemand dat Malinda het verenigingsgebouw van haar ouders Joop en Corrie Wagenaar overnam. In 2023 is het Sint Pieter al 50 jaar in de familie. Een familiebedrijf dat een thuis is voor iedereen. Ze is thuis het nakomertje maar in het dagelijks leven is zij graag de eerste. Niet om op de voorgrond te treden maar om de deuren aan de Ridderstraat zo vroeg mogelijk te openen. Ze is er elke dag, behalve op maandag. Die dag houdt ze vrij voor haar zoons Sam en Lars. Hoewel zij haar ook in het Sint Pieter wel weten te vinden. “Zij zijn, net als ik, niet anders gewend. Mijn bedje stond vroeger ook vaak hier.”
Pieter Praatjes
Malinda is een bezige dame. Naast moeder en gastvrouw zorgt zij ook voor de inkoop en de PR. Via social media, mail en de papieren nieuwsbrief ‘Pieter Praatjes’ bereikt zij haar bezoekers. Haar dagen zijn vol, haar werkzaamheden divers maar ze heeft hulp. Vader Joop schuift aan als wij in gesprek zijn en de Pieter Praatjes over tafel vliegen. Ook voor hem is het Sint Pieter nog altijd zijn tweede thuis.
Hele gemeenschap
Het karakteristieke pand, deels een monument, is eigendom van de naastgelegen Sint Martinuskerk. De activiteiten in het Sint Pieter zijn al lang niet meer alleen voor de parochie. “De hele gemeenschap is welkom. Om samen te zijn, voor de gezelligheid, een steuntje in de rug. Voor feesten, partijen en uitvaarten maar ook voor verenigingen op een vast tijdstip. Bijvoorbeeld Theatergroep Sint Pieter, het Martinuskoor, koor Unciaal, Harmonie Crescendo, Medemalaca Vocali, visclub VNK, Stichting Rondom en de Das (de actieve senior). Buurtzorg houdt kantoor boven en het is een bloedprikpunt.”
Klinkt goed, maar wat kost dat dan?
“De Das organiseert hier cursussen voor ouderen. Van gym, kaarten maken tot computerles. Mensen die de Nederlandse taal willen leren kunnen taalles volgen. Vaak wordt een kleine bijdrage per keer gevraagd. Als je aansluit bij een vereniging betaal je meestal een jaarcontributie. Net als de verenigingen zelf vind ik het belangrijk dat de toegang laagdrempelig is. Zowel om te durven binnenstappen als om te kunnen betalen. Daarom houden wij zaalhuur en contributie zo laag mogelijk. En ook voor even een praatje is er altijd ruimte. Een beetje aandacht kost niets.”
Waarom vind je dit werk zo leuk?
“Het zit in mijn aard om mensen welkom te heten. Ik ben daarin een magneet. Ze kloppen ook wel eens thuis bij me aan. Dan durven ze hun verhaal niet aan de bar te delen. Gelukkig doen de meesten dat wel in het Sint Pieter. Het is niet altijd zware kost hoor, er wordt vooral veel gelachen. En aan de bar ontstaan vaak de beste ideeën.”
Je maakt volle werkweken, hoe houd je dat vol?
“Ik ben elke dag tussen de middag en ‘s avonds thuis om met mijn mannen te eten. In de zomervakantie en kerstvakantie zijn we gesloten. Dat is heerlijk maar ik vind het net zo heerlijk om veel mensen om me heen te hebben. Toen ik in coronatijd dicht moest ging ik wel 3 x per dag boodschappen doen om toch maar mensen te spreken. Contact met anderen is zo belangrijk; we hebben elkaar nodig. Het Sint Pieter is een hele fijne en veilige plek om elkaar te ontmoeten. Het is hier altijd gezellig ook als je dat zelf even niet bent. Ik zeg altijd: in Medemblik hoef je het niet alleen te doen. Er zijn veel mooie initiatieven.”
Wat is jouw uitlaatklep?
“Zelf speel ik bij de theatergroep en zing ik bij Unciaal. Ja, ook weer hier in het Sint Pieter. Ideaal, ik ben er toch. Kom eens langs en laat je inspireren!”
Richard Bot (44) is een zorger en hij maakt het mensen graag naar de zin. Hij groeide min of meer op in Het Grootslag. Het vakantiepark waar zijn ouders de horecazaak vroeger hadden. Richard werd omringd door mensen en gastvrijheid. Precies deze twee brengt hij samen in dorpshuis Sarto. Want mensen horen onder de mensen. Ook in Andijk.
Inmiddels hebben Richard en zijn broer Carlo de zaak van hun ouders overgenomen. Zijn broer Carlos heeft het Grootslaghoreca in beheer. Richard beheert het dorpshuis en café Sarto. Hij combineert het met zijn eigen tekenbureau. Omdat hij graag dingen doet die hij leuk vindt en graag onder de mensen is. En dat iedereen gunt hij iedereen.“Mensen horen onder de mensen maar dat is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Ik zorg er graag voor dat ook de mensen met drempelvrees ons weten te vinden. En zich welkom voelen.”
Sarto heeft een café met biljart, een kleine en een grote zaal. Aan de voorkant is een ruimte die is ingericht als Yoga studio. In alle ruimtes wordt van alles georganiseerd en gevierd. Feesten, partijen, zakelijke bijeenkomsten, maar ook uitvaarten vinden er plaats. Het kan allemaal. Dan is het een commerciële overeenkomst. Maar Sarto is meer. Als dorpshuis heeft het ook een sociale functie:
Stamkroeg voor verenigingen
Veel verenigingen uit de regio hebbe een vaste plek in het dorpshuis. Denk aan de KBO (bond voor ouderen), KVG (vrouwenbond), drie biljartverenigingen, countryclub, bridgeclub Andijk en volksdansvereniging. Zij bepalen de daginvulling. Zo heeft de KBO elke woensdag soos en spelen ze twee keer in de maand Bingo en klaverjas. Ook geeft de Bridgeclub cursussen voor beginners en gevorderden.
Mensen voor mensen
Ook buiten de verenigingen om wordt er veel georganiseerd. Op zondagmiddag speelt er regelmatig een bandje in het café. De organisatie is in handen van de neven Toon en Ton Stavenuiter. Twee muziekliefhebbers die op vrijwillige basis de leukste bands weten te strikken. De optredens zijn altijd voor iedereen toegankelijk.
Samenwerken, samen brengen
Sowieso ontstaan er mooie dingen als verschillende partijen de koppen bij elkaar steken. Op initiatief van de KBO, opbouwwerk, wijkverpleging en de gemeente verzorgen we maaltijden voor ouderen in Andijk en Zwaagdijk. In Het Grootslag hebben we een grote keuken waar het eten wordt bereid. Daarna komt het naar het dorpshuis en genieten de ouderen samen van een gezellig diner. In coronatijd brachten we de maaltijden rond. Gelukkig kan het nu weer in Sarto. Uiteindelijk draait het allemaal om het samenbrengen van mensen.
Geloof het of niet
Oorspronkelijk zijn de dorpshuizen in Andijk onderverdeeld naar geloof. Sarto is opgezet door katholieken; vernoemd naar paus Pius X. Dat onderscheid raakt er inmiddels wel een beetje uit. Gelukkig: want het wierp voor sommigen een drempel op. Dat terwijl we er juist voor iedereen willen zijn, ongeacht geloof, afkomst en voorkeur. Ja, ik denk wel dat we op sommige punten de rol van de kerk overnemen. We maken veel mogelijk. Ook bij een uitvaart. Wil je de kist op het biljart? Dan kan dat.
Veranderingen
De leeftijd van de bezoekers is het laatste decennia verschoven naar 60+. Iedereen wordt ouder maar er is weinig nieuwe aanwas. Dat heeft ook te maken met de veranderende rol van het café. De jeugd kent een ander uitgavepatroon, heeft een mobiele telefoon en kiest voor festivals. Vroeger kwamen mensen even aan voor een biertje. Tegenwoordig moet er nu toch vooral iets georganiseerd zijn. Daarin heeft het verenigingsleven een belangrijke rol. Altijd op zoek naar nieuwe mensen en wij zijn altijd op zoek naar manieren om de drempel te verlagen. Nieuwsgierig naar waar men naar op zoek is en wat ze nodig hebben. Want hoe ook de behoefte verschuift, mensen horen onder de mensen, dat is zeker.”